SAHABAT X
KANCA
Dening : Yulia
Ariska
Wong-wong
biasane ora patio merhatikne bedane sahabat lan kanca. Asline saka tata bahasa
lan pangertene iku uwis bedo. Menurutku Sahabat iku wong sing cedak ngerteni keadaane awake dewe,
nulung pas awake dewe susah lan melu seneng yen awake dewe seneng. Lek kanca
iku wong sing teko nek butuh tok. Ning panggonanku basane kanca musiman.
Sahabat
iku bisa diitung karo driji, lek kanca iku akeh. Sing ketoke njobone apik,
durung mesti njerone iyo apik. Iso diumpane kaya-kaya kedondong lan durian.
Pinter-pintere awake dewe milih kanca. Aku lagi sadar tentang bedane kanca lan
sahabat akhir-akhir iki saka pengalaman sing lagi bar tak lakoni.
Jenengku
Aska, aku nduwe pengalaman sing bakal tak bagine karo kanca-kanca. Ndek mben
pas aku kelas loro SMA aku ndue kanca jenenge Anes. Menurutku pas awal-awal
kelas siji, pas gung rodok akrab sikape wonge ning aku biasa. Ora nate nyalahi,
apikan marang kanca-kanca liyane. Pas aku kelas loro aku mulai cedak kancanan
karo Anes, ning ndi-ndi mesti bareng karo Anes. Ameh mulih sekolah ae janjian
bareng.
Pas
sasi Januari aku Kunjungan Industri ning Jogjakarta, Jawa Tengah. Pas kui aku
janjian dadi kanca sampingane Anes. Pas dino sak urunge budal, Anes sempet
crita ning aku nk wonge awake rodok gak penak.
“Ka, awakku ws gak penak iki
piye? Aku kuat melu KI opo ora ya?” ucap Anes
“koe mesti kuat kok nes, enek aku
ning kono. Mengko nek enek opo-opo njaluk o tulung marang awakku ae.” Saurane
Aska
“oalah iyo ka, matursuwun ya”
ucap Anes
“iyo, podo-podo nes” Saurane Aska
Sak
bare kui, bengi jam loro cah-cah dikon kumpul ning sekolahan mergo bis budal
jam telu. Aku teko rodok keri, aku goleki kursi panggonan sing arep tak
lungguhi karo Anes. Aku moro ning Anes, lan takon,
“Nes, kursi sing arep dipanggoni
adewe ning bagian endi?” takon Aska
“ning cedak lawang guri ae ka!”
saurane Anes
“oalah oke” saurane Aska
Trus aku moro ning kursi, terus
aku lungguh karo dolanan hp. Kanca-kancaku lan Anes podo lungguh ning kursine
dewe-dewe amarga bis arep dibudalne. Bis wis dibudalne, awit budal Anes awake
wis aget. Trus aku inisiatif ngekeki minyak kayu putih karo ngekeki jajan lan
ngombe, menawa nek wonge durung sarapan.
Banjure
wis teko rumah makan, wonge tak tuntun marang panggonan maem. Trus wonge tak
jak antri jupuk maem, bar kui awake dewe maem. Trus nglanjutne perjalan, wis
teko perjalan awake dewe seneng-seneng
lan dolanan ning kono. Mampir ning pabrik, lan dikeki pengarahan marang pegawaine.
Banjur kabeh wis bar, pas mulihe awake dewe mampir menyang Malioboro. Pas
mampir ning Malioboro kui wayah wis sore arep bengi, cah-cah dikon ndang cepet
nek ameh tuku oleh-oleh.
Pas
aku ameh medun, aku ndemek batuke Anes. Aku ngecek kok panas, opo wonge loro.
Aku takon marang Anes,
“Nes kok batukmu panas, koe loro
to?”
“iyo, awakku panas. Aku gak medun
ya, aku ameh leren ae ning bis. Omongne gurune ya?”
“iyo nko tak omongne gurune, koe
sing ati-ati ning jero bis”
Terus aku medun, melu tuku
oleh-oleh. Trus aku mbalik ning bis ndelok keadaane Anes. Trus pas wayah mulih
Anes muntah-muntah, aku gak tego trus wonge tak urusi. Tak ewangi sekabehane
ben wonge penak, tak rewangi melek bengi ra iso turu dingo ngurusi wonge.
Kanca-kancaku liyane ora enek seng gelem ngewangi. Trus pas wes teko sekolahan
wonge mulih ning omahe mas ponakane.
Semenjak
mulih KI sifate wonge marang aku wis bedo, sing ndek mben e apik saiki mbuh
goro-goro alesan opo wonge ngadoh soko aku. Sing tak kirone wonge bakal dadi
sahabatku, terimane saiki cuman dadi konco. Aku nate nakoni alesane wonge
ngadohi aku, tapi pas wes tak cedaki meh tak takoni wonge malah ngehindar. Sak
bare kui wonge tak umbar, aku wis kesel nyedaki wonge. Trus tekan saiki wonge
ora cedak ning aku.
Sak
bare kedadeyan kui aku bakal ngati-ngati nek golek sahabat. Golek konco sing
tenan gelem nompo awakku opo eneke, ora malah enek opone. Sing tak kirane wonge
apikan tapi malah kerine seneng ngelek-ngelek awakku.
Uwis
sak mono wae cerita pengalaman saka awakku, mugo-mugo iso didadekne pelajaran
marang koe-koe sing moco ceritaku iki.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar