Follow Us @soratemplates

Senin, 01 Oktober 2018

CERKAK 03 ^_^


Tresna Pungkasan Ing Malem 1 Suro
Dening : Sekar Kinasih 

September 2015, aku nate cedak karo bocah lanang jenenge Mas Putra. Deweke teko pas aku bar ditinggal lungo karo bocah lanang liyan. Mas Putra yen kaliyan karo bocah wadon wonge pangerten, wonge 4 tahun luwih tuwa saka aku. Aku ngerasa bejo iso cedak karo mas Mas Putra. Deweke termasuk wong sing diincer wong wadon ing desoku. Pangarepku deweke iso dadi mas, kanca lan pacar sing ana kapan wae aku butuh, ana ing seneng utawa karubedanku, sing iso terus nuntun aku tetep ning dalan sing lurus.
Nanging kabeh angen-angen kuwi dadi semu. Pas malem 1 suro, genep 3 dino Mas Putra ilang ora ana kabar. Wayah kuwi aku wis cedak watara 3 minggu. Wengi kuwi aku ana acara perguruan sing miturutku luwih penting saka Mas Putra. Aku yo ora mikir reno-reno. Aku mung mikir piye acaraku wengi kuwi sukses lan ana manfaate.
Sesok wengine kancane Mas Putra sms aku, jenenge Mas Ridho. Aku kaget deweke sms aku dowo banget perkara Mas Putra.
“Dek.. wis ora usah mikir Mas Putra, ora usah ngangen-ngangen deweke iso bareng terus karo kowe. Ndek wingi bengi pas awakmu ana acara perguruan, Mas Putra ora melu aku ning Alas Srigati. Mas Putra mara ning omahe pacare ndisek, deweke mbalik karo bekas pacare.”
Aku nratap maca sms kuwi, nanging aku macak biasa.
 “Halah nggagas mas...” Padahal ning ati rasane wis ora karuan.
 “Aku ki tenanan dek.. Mas Putra ndek ingi nyilet tangane ben metu getihe, banjur dingo nggawe tulisan I Love You ning kertas. Malahan Mas Putra ndek ingi yo mbungkus hadiah dingo bekas pacare ning omahku.”
Aku wis ora bisa omong apa-apa maneh. Eluhku mbrebes mili wis kaya tirta segara. Aku rangerti apa salahku banjur deweke ninggal aku tanpa sebab.
Sawetara menit Mas Putra sms aku, deweke njlentrehne kabeh sing diomong Mas Ridho.
 “Dek.. sepurane. Jujur aku ndek wingi ning omahe bekas pacarku mbiyen, aku balikan karo deweke. Aku ngerti aku salah, tapi ora bisa dipungkiri aku isih sayang mantanku kuwi. Aku pacaran karo dewekw wis 2 tahun. Deweke sayang banget karo aku. Bapak, ibuk’e lan mas’e wis ngerti hubunganku kuwi, yo uwis nyetujoni. Aku pengen njaga janjiku karo mas’e dek, aku kudu njaga deweke, nyemangati deweke mergo wis arep Ujian Nasional.”
Aku wis bingung arep ngomong apa maneh, rasane durung wae nganti garing catu sing ning atiku. Tegone sakiki kowe nambahi larane bathinku.
“Iyo mas.. aku ngerti. Yo piye maneh nek wis kadung tresna ora bisa dipungkiri.” Pikiran ku ruwet ora karuan.
 “Sepisan maneh aku njaluk ngapuro dek, aku salah. Aku yo ora ngerti sayangmu kuwi tulus opo ora ning aku. Aku yo ora wong apik sing patut nggo kowe. Jik akeh wong apik sing patut nggo awakmu tinimbang aku. Aku pengen dadi mas mu, sing tansah njogo awakmu. Aku pengen ngomong langsung ning ngarepmu, nanging aku ora tego ngingeti kowe nangis dek..”
Aku sadar aku dudu sak apik-apike uwong sing patut dadi pendamping wengi kuwi aku ana acara perguruan sing menurutku luwih penting saka Mas Putra. Aku mung bocah sekolah sing isih labil perkara tresna.
Sakiki 3 tahun wis kelewat, saksuwine kuwi uga deweke ora nakok i aku. Aku mikir, deweke sing miwiti, deweke uga sing mungkasi banjur sakiki deweke merlakokne aku kaya ngene. Nanging, aku ngerti paling kabeh kuwi amarga cerita 3 tahun kepungkur. Aku ngerti deweke ngerasa salah banget. Aku sakiki wis nyoba biasa lan nyoba ngelalekake kabeh kenangan sing nate tak lakoni karo Mas Putra. Sakiki wonge wis urip seneng karo pacare kuwi. Kaitung sakiki wis ana 5 tahun wonge pacaran. Aku uga bisa nampa kabeh kuwi. Senadyan deweke tetep ora tau nakoni kaya wong ora kenal karo aku.
Pesen moral sing bisa dipundut saka cerita iki yaiku, awake dewe kudu bisa nampa kasunyatan. Yakino jodoh, pati lan rezeki uwis diatur gusti Allah ingkang Maha Mirah.















Tidak ada komentar:

Posting Komentar